Max Havelaar nog eens gelezen, het meesterwerk van Multatuli. Opnieuw gelachen om de boutades van Batavus Droogstoppel. Als er iemand is op wie ik niet wil lijken, dan is hij het wel. Neem nou die passage over het gedicht van Heine. Batavus gaat tekeer tegen de dichters, de sprookjesvertellers. Zij doen alsof rozen elkaar van alles toefluisteren. Denk je eens in, zegt Batavus, een roos die een oor heeft! Hoe lelijk moet dat zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten