Het kleine staatje Stronkstad werd in zijn bestaan voortdurend bedreigd door de reus Medwietsch. Deze beer vertoonde telkens weer grensoverschrijdend gedrag. Ook nu dreigde dat te gebeuren. Tevergeefs klopten de bewoners aan bij andere steden, tevergeefs vroegen zij om hulp. Het werd herfst, en nog kwam er geen hulp opdagen. De bewoners staken de koppen bij elkaar, en verzonnen een list. Ze bedekten de koepel van hun grote tempel met bladgoud, zodat Medwietsch zou denken dat het honing was, en zijn tanden zou breken. En dat gebeurde. Zijn eigen gulzigheid werd hem fataal. Voor deze keer waren ze gered. En hun stad was, vonden ze, er zelfs nog mooier op geworden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten