Soms vind je in donkere hoekjes van oude schetsboeken monstra terug die je allang vergeten was. Deze kobold heb ik, geloof ik, nooit eerder geplaatst. Niet dat hij dat erg vindt. Mensenogen steken, zegt hij, laat mij maar rondspringen. En hij haalt een springtouw uit z'n jasje en neemt de maan mee in een dansje. Tot nooit weerziens lezer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten