265. Reuzen en dwergen

De oplettende lezertjes hebben het al gezien: met de illustratie wordt verwezen naar een beroemde tekening van Leonardo da Vinci. Niet dat ik mij met deze maestro wil of kan vergelijken. Je hebt nu eenmaal reuzen en dwergen. Maar nu ik het toch over reuzen en dwergen heb: ze boeien mij meer dan de gemiddelden. Leonardo maakte zijn tekening om de ideale proporties van een kunstwerk te baseren op het klassieke, menselijke lichaam. Dat ideale model boeit mij niet. Ik teken liever de afwijkingen en zogenaamde freaks. Ze hebben hun eigen bizarre schoonheid.

264. De wijzerslak

De wijzerslak stamt uit een eeuw, waarin de tijd trager verliep dan nu. De jachterige, digitale notatie der uren bestond niet, althans niet voor klokken. De uurwerken bewaarden hun band met de zonnewijzer en in de anatomie van dit wezentje komt dan ook het cyclische van de tijd nog tot uiting. Het leeft in oude klokken, heeft zich teruggetrokken in stervende pendules en zuigt daar op minuten als op ouderwetse jujubes. Is het schadelijk? Ach, als het zich in ons mensenhoofd heeft genesteld wel. Dat leidt tot digibetisme of kompjoeterfobie. Maar daar kun je honderd mee worden.

263. Herfstkleuren

Op 23 september begint de astronomische herfst. Van herfstkleuren kan ik maar geen genoeg krijgen. Albert Camus schrijft ergens: "De herfst is een tweede lente, waarin elk blad een bloem wordt." Stijlvol gezegd! De herfst is mijn favoriete seizoen. Maar, als ik toch moet sterven, sterf ik liever niet in het najaar. Dan heb ik tenminste niet het besef, dat ik de bomen nooit meer terugzie in hun groene blad.

262. De vergeten kobold

Soms vind je in donkere hoekjes van oude schetsboeken monstra terug die je allang vergeten was. Deze kobold heb ik, geloof ik, nooit eerder geplaatst. Niet dat hij dat erg vindt. Mensenogen steken, zegt hij, laat mij maar rondspringen. En hij haalt een springtouw uit z'n jasje en neemt de maan mee in een dansje. Tot nooit weerziens lezer!

261. Onze huishond

26 augustus was het internationale hondendag. De dag van de huishond dus. In blog 224 heb ik het al eens over de hond gehad. Wij geciviliseerde primaten kunnen ons niet voorstellen, dat er een dier bestaat dat trouwer is, slimmer en in staat meer liefde te geven, dan wij. Zeker, het gebit van een gemiddelde hond boezemt enig ontzag in. En onze herder Marly verorbert een karbonade rauw met bot en al. Maar dat scherpe gebit is niets vergeleken bij de scherpe tong van de mens, een tong die kan lasteren en kwaadspreken.