280. De maanreis (20)

Maar niet getreurd! De reus Atlas goochelt de aarde weer snel tevoorschijn, ja snel, want wat in het zwarte gat duizend jaar duurt, duurt daarbuiten maar een paar minuten. En even later is iedereen vergeten wat er is gebeurd. Nou ja, iedereen... Pikkie Donker vergeet niet gauw.

279. De maanreis (19)

"Black hole eats earth", kopt The Day. De gevolgen zijn overal zichtbaar. Uit alle lampen op aarde komt donker licht. Wit is niet meer stralend wit, en Persil wast alles grauw. Nee, het idee dat dit nog duizend jaar gaat duren is niet bepaald opwekkend! Manus heeft er geen last van, want hij is niet opgeslokt, en hij heeft nog steeds zijn honinggele kleur. Maar leuk is anders!

278. De maanreis (18)

Een kosmische ramp! De aarde wordt in een black hole gezogen. Het is een apocalyptisch tafereel, en Isegrien de weerwolf durft haast niet te kijken. "Kanker eng, vriend, dat wil je niet zien" zijn z'n laatste woorden. De komende duizend jaar is de aarde in stilte en duisternis gehuld.

277. De maanreis (17)

Manus is ietsjes vertraagd, dus hij kan een lift van Atlas goed gebruiken. Voorzichtig heeft de aardreus de wereldbol even op een rustig plekje gelegd. Maar plotseling schiet Pikkie Donker, het zwarte gat, tevoorschijn en slokt in één hap de aarde op. Een kosmische ramp!

276. De maanreis (16)

Ja, Manus is gered uit het geestenmoeras door zich vast te grijpen aan een paar stevige lianen. Lianen? Eigenlijk zijn het de kabeldikke haren van Atlas, de aardreus. Manus kan mooi meeliften, want de aarde kan wel ff wachten.

275. Haileys alphabet, letter Tt

Hi Hailey!

Toetoet! There goes a T-Ford! It sounds like the Titanic! But do you recognize that huge animal? Perhaps it's a T-rex! And do you see another T-shape in the picture?

274. Haileys alphabet, letter Ss

Hi Hailey,

Do you remember we designed a nice scarecrow? I hope, you will like this one too. Look, a crow is snapping his hat! Never mind! This guy is always very cool!

273. Vaccin

In blog 85 had ik het al eens over de Gaper, het gevelornament van een hoofd, meestal bedoeld om een apotheek mee aan te duiden. Zo'n hoofd met een pilletje op de tong is symbolisch voor het gebruik van medicijnen. En wie medicijnen gebruikt is vaak blind voor de gevolgen ervan, zoals ik in dit schetsje laat zien... Na zes chemokuren en diverse injecties kan ik daarover meepraten. Maar beter de gok te nemen en het middel uitproberen dan ziektes een kans te geven en je lichaam laten uitwonen door een tumor of een virus. Ja, u begrijpt het goed, dit is een pleidooi voor vaccineren. Van mijn chemo's of injecties heb ik nooit spijt gehad.

272. De kobold K.

365 jaren bracht de kobold K. door in een zandglas als een gevangene van Chronos, de god van de tijd. Gedurende 300 jaar onderzocht hij minitieus zijn glazen cel. Hij vond een zandkorrel. Hij sleep deze zandkorrel tot hij zo scherp was als een scheermes. Dat duurde 50 jaar. In 15 jaar sneed hij zijn boeien door. In 5 seconden ontsnapte hij.

271. Allerzielen

Afgelopen week was het Allerzielen, de herdenking der gestorvenen. Dat feest wordt bij de kobolden uitbundig gevierd. Ze vliegen heen en weer, eten overal van alles en nog wat, en als toetje nog wat slakken en vliegenzwammen, en lachen zich suf om griezelige grappen. De doden zelf doen natuurlijk helemaal niks, maar requiescunt in pace.

270. De maanreis (15)

Maar kijk, daar hangen een paar lianen waaraan Manus zich omhoog kan trekken. Wacht even, zijn het wel lianen? What ever! In elk geval kan Manus ontsnappen. Hij is gered!

269. De maanreis (14)

Het wordt intussen tijd om het Geestenmoeras op te zoeken. Manus moet zich daar van tak naar tak slingeren als een lichtgevende Tarzan. Uit de modder onder hem steken de spooksels hun handen omhoog. 'Ssave uss, ssave uss', sissen ze. Maar Manus kan hen niet helpen. Hij heeft zijn beide handen hard nodig. Ai! Ze trekken hem omlaag, de diepte in!

268. De Maanreis (13)

Over de duistere velden van het heelal zwerft heel wat gespuis rond. Wat dacht je van Pikkie (of Piggy) Donker. Die lust wel meer dan een vissie. Alles wat een beetje licht geeft slokt hij op, tot hele zonnestelsels toe. Pikkie Donker is een vreetbuil, Pikkie Donker is een black hole.

267. De maanreis (12)

Ons zonnestelsel is de achtertuin van meneer Zon. Hij houdt elke planeet scherp in de gaten. Onrechtmatigheden beschijnt hij met zijn licht, zodat ze niet verborgen blijven. Manus Maan vindt het allemaal best. Hij heeft zijn eigen baan.

266. De maanreis (11)

Hoofdstuk 3 

Veel zaken en zaakjes op dit ondermaanse verdragen het daglicht niet, want meneer Zon is een fatsoenlijk heerschap, hij tolereert geen onrecht. Manus Maan heeft wat lossere opvattingen. Hij knijpt vaak een oogje toe. Dit vissertje bijvoorbeeld heeft twee forellen gevangen in verboden viswater. Eet smakelijk, vriend, zegt Manus.

265. Reuzen en dwergen

De oplettende lezertjes hebben het al gezien: met de illustratie wordt verwezen naar een beroemde tekening van Leonardo da Vinci. Niet dat ik mij met deze maestro wil of kan vergelijken. Je hebt nu eenmaal reuzen en dwergen. Maar nu ik het toch over reuzen en dwergen heb: ze boeien mij meer dan de gemiddelden. Leonardo maakte zijn tekening om de ideale proporties van een kunstwerk te baseren op het klassieke, menselijke lichaam. Dat ideale model boeit mij niet. Ik teken liever de afwijkingen en zogenaamde freaks. Ze hebben hun eigen bizarre schoonheid.

264. De wijzerslak

De wijzerslak stamt uit een eeuw, waarin de tijd trager verliep dan nu. De jachterige, digitale notatie der uren bestond niet, althans niet voor klokken. De uurwerken bewaarden hun band met de zonnewijzer en in de anatomie van dit wezentje komt dan ook het cyclische van de tijd nog tot uiting. Het leeft in oude klokken, heeft zich teruggetrokken in stervende pendules en zuigt daar op minuten als op ouderwetse jujubes. Is het schadelijk? Ach, als het zich in ons mensenhoofd heeft genesteld wel. Dat leidt tot digibetisme of kompjoeterfobie. Maar daar kun je honderd mee worden.

263. Herfstkleuren

Op 23 september begint de astronomische herfst. Van herfstkleuren kan ik maar geen genoeg krijgen. Albert Camus schrijft ergens: "De herfst is een tweede lente, waarin elk blad een bloem wordt." Stijlvol gezegd! De herfst is mijn favoriete seizoen. Maar, als ik toch moet sterven, sterf ik liever niet in het najaar. Dan heb ik tenminste niet het besef, dat ik de bomen nooit meer terugzie in hun groene blad.

262. De vergeten kobold

Soms vind je in donkere hoekjes van oude schetsboeken monstra terug die je allang vergeten was. Deze kobold heb ik, geloof ik, nooit eerder geplaatst. Niet dat hij dat erg vindt. Mensenogen steken, zegt hij, laat mij maar rondspringen. En hij haalt een springtouw uit z'n jasje en neemt de maan mee in een dansje. Tot nooit weerziens lezer!

261. Onze huishond

26 augustus was het internationale hondendag. De dag van de huishond dus. In blog 224 heb ik het al eens over de hond gehad. Wij geciviliseerde primaten kunnen ons niet voorstellen, dat er een dier bestaat dat trouwer is, slimmer en in staat meer liefde te geven, dan wij. Zeker, het gebit van een gemiddelde hond boezemt enig ontzag in. En onze herder Marly verorbert een karbonade rauw met bot en al. Maar dat scherpe gebit is niets vergeleken bij de scherpe tong van de mens, een tong die kan lasteren en kwaadspreken. 

260. De maanreis (10)

Op de serenade volgt stilte. In het rolluik zit geen beweging. Maar duizend kilometer daarvandaan is het een vrolijke boel. Als Manus door het venster binnenvalt, gaan de houten beentjes van de vloer. De staande klok legt z'n masker af en toont z'n echte gezicht. Nu kun je goed zien, dat de tijd en het licht met elkaar verwant zijn!

259. De maanreis (9)

De ene maanreis is de andere niet. In sommige nachten vliegen de messen je om de oren, in andere nachten struikel je over de serenades. Luister, horen we daar niet die gast van Les Croissants Criants? En is die zanger niet Sjaak Brul?

"Uw rolluik bleibt gesloten

voor dit vogelkijn.

Dat heeft het sehr verdroten,

het sterft van liefdespijn!

Ach, kon ik u besingen

de zoete honing van de maan,

ik hoefde niet bij ontij

hier buiten bleiben staan!"

258. De maanreis (8)

Onder een besterde hemel mag dr. Zalvia graag een ommetje maken. Dr. Zalvia is farmaceut in ruste. Nou ja, in ruste... Beweging neemt-ie genoeg! Alleen niet altijd op de goeie plaats, niet altijd op het goeie tijdstip. Dr. Zalvia doet aan slaapwandelen. Meestal in dakgoten, maar ook in verlaten ruïnes enzo. Manus houdt een oogje op hem. Als die ouwe baas zou struikelen, zouden alle zalfjes van zijn vroegere apotheek niet genoeg zijn om hem van z'n barsten en schrammen te genezen.

257. De maanreis (7)

Boris de Vogelverschrikker is een oude bekende van de maan. Hij heeft zo'n duizend krassers verjaagd. En dat alleen door zijn dreigende blikken. Door woest te flapperen met zijn vodden nog eens duizend. Da's niet niks. Onze Manus plaagt hem vaak met zijn chique hoed. U wilt weten, waar Boris staat? Tja, dat kan natuurlijk overal zijn, want Manus Maan komt immers overal, maar het is ergens in zuid Frankrijk. Eind 19e eeuw.

256. De maanreis (6)

Hoofdstuk 2

Intussen, oceanen verder, kuiert de maan kalmpjes over de golven van de Pacific. Kalmpjes? Ja, nog wel. Maar even later is dat veranderd! Een kluppie zwaardvissen wil een lolletje hebben. Maar om Manus te foppen moet je vroeger opstaan. Hij zet z'n baan een tandje hoger. 'Ach, stekelbaarsjes moeten er ook zijn', mompelt hij.

255. Recht is saai, scheef is kunst

Het schaakbord met zijn strenge patroon van horizontale en verticale banen past bij een heul serieus spel (zie nommer 253). Het schrikt af. Geen geintjes. Aan elke kant van het bord zit een penseur. Maar kijk, wat gebeurt er als je het patroon kantelt? Het duurt maar even, of daar heb je de eerste lolbroek al. Hij lijkt zo weggelopen uit de Italiaanse commedia dell'arte. Eigenlijk zijn wij hier niet zulke schuinsmarcheerders in Holland. Een foto scheef in een lay-out plaatsen is al heel wat. Kunst! Maar godje Mondriaan heeft alles wat diagonaal was verboden, nietwaar? En groen toch ook? Brrr, zegt Piet.

254. Exerceren met een grasspriet

Gulliver leert de wereld te (door)zien, eerst als reus, dan als dwerg, en vervolgens vanuit nog andere gezichtshoeken. In het land der reuzen wordt hij een soort van intelligent insect, dat een aantal kunstjes beheerst. Hij exerceert bijvoorbeeld met een grasspriet. Hij geneert zich niet, want wie veel gereisd heeft, wordt ruimdenkend, ook ten aanzien van zichzelf.

253. Dag van het schaakspel

Vandaag was het de internationale dag van het schaakspel. (Zijn er ook dagen die een dag van niets zijn?) Wat maakt het schaakspel zo bijzonder, vergeleken bijvoorbeeld met stratego, ook een strategie-spel voor twee personen. Bij stratego verberg je je bedoelingen, de tegenstander ziet blanco stukjes plestik. Bij het schaakspel toon je je bedoelingen openlijk. Afhankelijk van de slimheid van de tegenstander, doorziet hij ze  — of niet. Ik heb zo het idee, dat de hierboven afgebeelde speler te laat ontdekt wat die bedoelingen zijn.
De literatuur heeft het schaakspel behoorlijk afgekloven, denk aan Nabokov, Canetti, en niet te vergeten Zweig. Wie nog meeslepend over het spel wil schrijven, moet eerst wat vlees aan de botjes toveren, anders blijven het houten stukken.

252. Die blaue Blume

Wie het geluk heeft, dat hij of zij kan genieten van muziek, heeft werkelijk een blauwe bloem gevonden, die blaue Blume van het geluk, waarover Novalis dicht. Uw blogger is slechts een eenvoudig persoon, hij kan dat niet. Ja, een kwartiertje Chopin gaat er nog wel in, maar Bach is hem te zware kost. In zijn branie heeft hij dikwijls geroepen, dat muziek niets anders is dan een kunstvorm voor blinden, maar nu aan het eind van zijn leven, denkt hij daar anders over. Onlangs mocht hij kennismaken met het beeldende werk van een zeer muzikaal mens. Toen was het er, out of the blue: kijkmuziek, toonkunst voor doven.

251. Haileys alphabet, the letters Q and R

Q, q
This queen is rather queer:
her head is shaped like a pear.
And, to make this verse a quatrain,
two question marks form her ear.

R, r
Hello Hailey, the reindeer and the rat would have a race. The reindeer thought, he should win the race and took some rest. He fell asleep! But when he awoke, he saw the rat, passing the finish! And so the rat won the race!

250. De maanreis (5)

Indringende beelden! Het slaapzand van Klaas Vaak bevat een groot aantal minder frisse types. Natuurlijk, gekke Goya de vleermuis is ook van de partij maar die is onnozel. Gevaarlijk zijn die andere gasten die als zandkorrels vermomd in onze ogen vallen en voor boze dromen zorgen, nachtmerries die je niet snel vergeet.

249. De maanreis (4)

Isegrien de weerwolf zit op z'n huilsteen te wachten. Ja, daar is de maan, dus janken maar. Hij is er helemaal klaar voor. Dat vervelende slaapzand van Klaas Vaak veegt-ie gewoon uit z'n ogen. Het dwarrelt op de grond. Weg ermee! Heb je wel 's gezien hoe die korrels eruitzien? Kijk dan maar naar het volgende plaatje. Niet schrikken, vriend!

248. De maanreis (3)

Helaas kan de maan niet lang op één plek blijven. Hij móet verder. En je moet wel een flinke vent zijn om de maan een paar seconden vast te houden. Deze gast speelt het klaar. Altijd als de maan op z'n route langs komt, houdt hij die gele bol even tegen. Gewoon voor de fun. Het is een ent, een vriend van de maan.
Maar eh... een ent? Jazeker, een ent, een levend wezen, half boom, half mens. 

247. De maanreis (2)

Het is de laatste tijd een rommeltje met die zandkorrels van Klaas Vaak. Meneer Vaak wordt oud. De hoeveelheid zand voor een hele stad komt terecht op een klein dorpje, en de hoeveelheid voor een dorpje komt terecht op een grote stad, waardoor de mensen 's nachts wakker blijven. En in die dorpjes liggen ze overdag te maffen! En dus besluit de maan meneer Vaak maar eens te helpen.

246. De maanreis (1)

Hoofdstuk 1 

Dit is het verhaal van een maanreis. "Ken ik al", zeg jij, "ze gingen naar de maan en vonden niks". Mis. Dit verhaal gaat over de reis die de maan zélf maakt. 's Avonds, en in de winter al 's middags, als de zon de laatste wolken rood kleurt, wordt de maan wakker en begint zachtjes te schijnen. Waar zal hij vandaag eens opgaan? Bij het gesticht? Het moeras? Nee, niet bij het moeras. Misschien moest hij maar beginnen met meneer Vaak te helpen.

245. Gulliver en de hofdwerg

Lijkt de bovenstaande kaalkop op een reus? Eerder op een dwerg, een dwerg van reusachtige afmetingen, een reuzendwerg dus. Ook in het reuzenland Brobdingnag hield men er aan het hof een dwerg op na, evenals aan de hoven van Europa. Zo'n dwerg had allerlei privileges, en je begrijpt dat de hofdwerg van Brobdingnag niet zat te wachten op Gulliver. Hij pleegde enige keren een aanslag op Gullivers leven. Ruwe streken waren hem wel toevertrouwd. Hij heeft iets van een aardkobold. 

244. Lilliput en verder

In het land der dwergen ben jij een reus, in het der reuzen, ben je zelf een dwerg. Tot die relativerende ervaring o.a. komt Gulliver in Gullivers Travels (1726), een van de meest wonderlijke boeken ooit geschreven. Niet alleen reist Gulliver naar dwergen en reuzen, maar ook naar het vliegende eiland Laputa en voorts naar Japan. Hij maakt kennis met de voorloper van de computer, en met de onsterfelijke Struldbruggs, zie post 242. Het blijft overigens merkwaardig dat Jonathan Swift alleen het trieste en uitzichtloze van de Struldbruggs beschrijft, maar niet hun perspectief op een voortschrijdende medische wetenschap. Voor de doorsnee kankerlijder bijvoorbeeld bestaat toch wel de hoop, dat zijn/haar ziekte met een jaartje of vijftig, honderd te genezen is. Maar veel heb je daar niet aan.

243. De Blauwe Schuit

Reisverhalen zoals dat van Gulliver, zie vorige post, zijn de dromen van de literatuur. Dromen die je dromen kunt in je ouwe leunstoel. Aan zo'n verhaal dacht ik, toen ik bovenstaande tekening maakte. Waar reist dat zeilertje heen in zijn blauwe schuit? Misschien naar het land van Jeroen Bosch, de maker van het schilderij 'De blauwe schuit', ook wel 'Het narrenschip' geheten. Of is het Sindbad de zeeman? Zeker is, dat hij op weg is naar een kust, waar nog geen voetstap in het zand staat.

242. De Struldbruggs

Vandaag is de oudste inwoner van NL overleden, tenminste de oude oudste inwoner. De nieuwe oudste inwoner is nog niet bekend. De leeftijd van de overleden dame was 110 jaar. Respectabele leeftijd, zeker, maar een lachertje voor het volk der Struldbruggs, zoals dat beschreven wordt in het reisverhaal Laputa van de Ierse schrijver Jonathan Swift. Die Struldbruggs zijn onsterfelijk. Onsterfelijk, maar stok-oud.  Een triest bestaan, met narigheid, ziekten en kwalen, en een eeuwig doodsverlangen: "As soon as they have completed the term of eighty years, they are looked on as dead in law; their heirs immediately succeed to their estates; only a small pittance is reserved for their support; and the poor ones are maintained at the public charge. After that period, they are held incapable of any employment of trust or profit; they cannot purchase lands, or take leases; neither are they allowed to be witnesses in any cause, either civil or criminal or economic, not even for the decision of meers (metes) and bounds." 

241. De zeven haren van een luchtkobold

 

Dat de zeven haren van een luchtkobold de kleuren van de regenbog vormen, is volgens hen geen toeval. Zij beweren immers, dat  regenbogen ontstaan uit de naast elkaar liggende haren van één van hen. Ja, het is een fantasievol volkje, in staat om jou alles te laten geloven, wat de lucht maar kan spiegelen, zelfs dat ze een hart hebben. Ik voel me zeer tot hen aangetrokken.

240. Landschappen en langwerpigheden

Als iets langwerpigheid bezit, dan is het wel een processie. Een mooi gegeven dus voor een aquarelblokje in oblongformaat. De lemniscaat ∞, het liggende cijfer 8, is het teken voor oneindig. Des te merkwaardiger, als het symbool terugkomt in de vorm van een opwindsleuteltje, dat immers wordt gehanteerd om een zeer eindig mechaniekje te laten bewegen. Deze mechamannetjes vormen bijna een perpetuum mobile, een oneindig bewegend systeem. Bijna.

239. Haileys alphabet, letter P

Hello Hailey, when it rains pencil points, it pains! So you should notice the weather forecast, and never forget your 'paraplu' (Dutch word for umbrella). Happily you are living in Eire, where it rains waterdrops. But in our country it rains pijpenstelen, stems of a pipe!

238. Landschappen en langwerpigheden

Ieder spook ontstaat uit stoom en rook, zeggen ze in Orange Pekoe. En pareidolie treedt zeker heel vaak op in wolken, dampen en smook, maar ook in gesteenten, denk aan het marsgezicht. In elk geval vliegt dit reëel bestaande fabeldier door een wolk van grijnzende fantomen. Of zou hij even imaginair zijn als zij? Ach, vluchtig is het leven, niets dan schijn...

237. Twee reuzen

Met de zeppelin moest het natuurlijk misgaan, al gebeurde dat pas laat. Toen ik mijn eerste zeppelin zag, was het ding allang niet meer in gebruik als vervoermiddel. Mensenbouwsels zijn broos. Maar... even kwetsbaar als deze reus van gas, was een reus van staal gebleken: de Titanic, die 109 jaar geleden verging, nadat het schip op 11 april 1912 de vredige baai van Cobh in het zuiden van Ierland had verlaten.
Men heeft nooit een Titanicvis gevangen (wat niet wil zeggen, dat hij niet bestaat). Maar vreemder nog dan de Titanicvis is de metaaletende bacterie die in het wrak werd aangetroffen. Over enige jaren zal deze titaan van staal door dit nietige wezentje verslonden zijn...

236. Landschappen en langwerpigheden

Schafte me laatst een aquarelblokje aan met een nogal eigenzinnig formaat: 10 x 25 cm. Daarop kun je mooi een landschapje maken, maar natuurlijk ook allerlei langwerpigheden. Een zeppelin bijvoorbeeld. Op de doorsnee luchtkobold zal zo'n ding niet minder indruk maken dan destijds op mij. Ik moet een jaar of 4 geweest zijn toen ik mijn eerste zeppelin zag. Het leek mij een vliegende walvis, niet zo vreemd, want ik woonde in een dorpje aan de kust en het ding hing boven het strand. Wat een schitterend wezen! Zilverachtig, geluidloos, kolossaal!

235. Haileys alphabet, letter O

Hi Hailey, owls can see very good, especially at night. But sometimes even an owl needs specs. So he goes to the optician for examination. O, o ! He really needs spectacles! With that glasses you can see mice behind a wall, says the optician. 

234. WEKKERS VAN NEDERLAND!

Wekkers van Nederland! Goed nieuws! Vanaf heden kunt u weer een uur vroeger gaan rinkelen, bellen, zoemen, rammelen en ratelen. De wintertijd is voorbij! Ruk de mensch uit zijn dromen wakker! Laat hem werken!
Ja, die wekkers kunnen veel. Ze laten niet alleen hun wijzers, maar een complete samenleving draaien. Eén ding kunnen ze niet, net zo min als andere klokken, analoog of digitaal: een begrip geven van de Tijd. Dat kan alleen een klok zonder wijzers: the face of Time.
En trouwens, wat moeten wij met extra daglicht? Want daarvoor is al dat klokkengedoe te doen. Driekwart van de bevolking zit naar een beeldscherm te staren. De rest ligt te slapen.

233. Lente-equinox

Het begin van de lente wordt bij ons gemarkeerd door de equinox. In het keizerrijk Orange-Pekoe is dt al net zo.  Alleen valt daar de lente-equinox samen met onze herfst-equinox. In een getijdenboek van de keizer staan alle data vermeld die een rol spelen in het universum van dat wonderlijke rjk. Bovenstaand ziet men bijvoorbeeld de overgang van lente naar zomer, het solstitium. De ruimte hier volstaat helaas niet om alle symbolen te verklaren, maar de gouden bol is natuurlijk een zinnebeeld van de zon.