Als jochie van 5 hoopte ik vurig te veranderen in een krokodil. Ik rende dikwijls mijn slaapkamertje in en wierp me met grote snelheid grommend op mijn bedje. Dat geeft namelijk een zeer sterk croco-gevoel, probeert u het maar! Daarna liep ik naar de spiegel en zag inderdaad iets croco-achtigs aan mijn uiterlijk. Soms bad ik god mij te veranderen. Maar die doet zelden wat ik wil, en dus werd ik geen krokodil.
Tegenwoordig vind ik, als ik voor de spiegel sta, dat ik toch iets krokodillerigs begin te krijgen. Maar dat komt niet door god. Dat komt eerder door de chemo's en de k. Da's mooi meegenomen, nietwaar?
Hmm, krijg je ook al trek in zebrabiefstuk? ;)
BeantwoordenVerwijderenDoe mij maar en portie vette rhinobillen!
BeantwoordenVerwijderen