Kanker is een trage sloper - soms tenminste, maar in mijn geval zeer zeker. Hij is al minstens zes jaar bezig mijn botten op te vreten. Ik ben er nog steeds, al is er niet veel meer van mij over. Achtenveertig kilo om precies te zijn. Dat is niet te zwaar voor een man van 73 jaar. (Ooit was 73 kilo ook mijn gewicht.) Ik voel me een beetje als Tithonos uit de Griekse mythologie, de man die onsterfelijk was, maar wel verouderde. De godin van de dageraad, Eos, veranderde hem barmhartig in een sprinkhaan. Mijn benen zijn niet veel dikker dan die van zo'n vrolijke springer. Maar wel een ietsje brozer.
Als met het veranderen in een sprinkhaan ook een einde komt aan de onsterfelijkheid dan is er nog hoop voor ons. Zweef.
BeantwoordenVerwijderenDe onsterfelijkheid was een geschenk van de oppergod, en kon, helaas, niet ongedaan worden gemaakt!
VerwijderenZie voorts blog 242, over de Struldbruggs van Jonathan Swift
Verwijderen