Een beetje poëet schrijft z'n verzen bij het licht dat kaarslicht heet. Waarom? Omdat kaarslicht inspireert. De sonnetten vloeien vlotjes uit de penneveer, de jamben en andere versvoeten huppelen vanzelf het papier op. Maar er zit ook een schaduwkant aan. De dichter brandt sneller op, die muts van vurige inspiratie maakt hem zelf tot een kaarsje. Langzaam komt het duister opzetten. Droefenis beklemt zijn ziel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten