Het is herfst, en de meest vreemde groeisels komen uit de grond omhoog, herfsttijloos, rare zwammen, en aan de bomen groeien enorme Donald Duck snavels. Het herfstkoninkje is daartussen niet eens een bijzondere verschijning, want deze oranjetelg gaat zijn eigen weg, en probeert niet op te vallen. Dat lukt meestal wel, hij heeft een mooie schutkleur tussen al die gekleurde blaades. Maar soms hoor je zijn lachje, een raspend ritselen. En kijk, daar heb je hem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten