145. Mortis lanterna (2019)

Het derde van de attributen van Pietje de Dood (zie vorige twee posts): de Lanterna mortis. Naast het glaasje water op het nachtkastje bij het doodsbed mag deze niet ontbreken. Of lanterna, het is eigenlijk een porceleinen huls, waarin aan de voorkant een lichtje geplaatst kan worden. Gekleed in zijn sleetse, boerenfrak houdt Pietje de Dood naast ons de wacht. Geruststellend, toch?
Merkwaardig detail: wat bij een porceleinen theekopje het oor vormt, is hier, maar dan omgekeerd, de staart van deze gast.

144. Mortis speculum (2019)

Van de attributen waarmee de Dood zich omringt is de Speculum mortis zonder twijfel de minst opwekkende. Immers, dit voorwerp toont ons in de laatste seconde, vlak voor onze overgang naar gene zijde. En hoe vredig ook onze gelaatstrekken zullen zijn, het  is toch altijd ff schrikken: zo oud, zo vermoeid zien wij er uit op dat moment. Dan is het voorbij, ons gelaat bevriest in een masker.

143. De laatste zandkorrel (2019)

De tijd van ons leven glijdt als zand voorbij. Aan de laatste korrel, de laatste seconde, klampen wij ons vast, maar ook die verdwijnt. Dat is de korrel die Pietje de Dood het meest fascineert. Dat een mens zich vastklampt aan zoiets onbelangrijks! Hoe moedig en rustig sterft een hond dan! Neem nu Argos, de hond van Odysseus (zie ook vorige post) over wie geschreven staat: "Het lot van de donkere dood bedwong Argos, dadelijk nadat hij in het twinigste jaar Odysseus had teruggezien." Hij stierf als een koning op een vuilnisbelt. Maar leest u de hele passage in het zeventiende boek van de Odyssee: poëzie!

142. Cycloop met potlood (2019)

De cycloop vreest maar één ding: een nieuwe ontmoeting met zijn aartsvijand Odysseus. Hij herinnert zich hoe zijn voorvadertje, of liever gezegd, diens ene oog, kennis maakte met de gepunte paal die Odysseus daarin dreef. Een paal met een in het vuur verkoolde punt die sissend in het oognat zonk: in wezen een reusachtig potlood waarmee Odysseus zijn naam schreef: Nemo. Wreed? Ach... Leest u eventueel zelf het verhaal in boek 9 van de Odyssee. Literatuur van bijna 3000 jaar oud, en ongeëvenaard.

141. Maantikkertje (2019)

Zij spelen tikkertje met de maan,

en raken haar ook werkelijk aan.

Of menen zij dat slechts? Wij zien verwonderd toe,

maar gunnen iedereen zijn waan.