120. Het T-model 2 (2019)

Het T-model is een archetype dat in allerlei culturele uitingen terugkomt. Wat dacht u van de T-Ford, die hier als passagier de Dood vervoert? Wat dacht u bijvoorbeeld van de T-splitsing, die al bij de Romeinen werd vereerd als heilige plaats, een heiligdom van Hecate, een godin van de Dood? Precies: u dacht er niets van, nooit over nagedacht ook. Geeft niet, een mens is nooit te oud om te gaan nadenken.

Curieus werd ook Kuifje veilig in een T-Ford door het duistere rijk van Afrika gebracht, nou ja tot en met pagina 21. Het T-model geeft dezelfde veiligheid als het kruis, ja het ìs het kruis. Het volk met de meeste T-modellen is het meest christelijke volk op deze aarde: T-shirts, T-bones, T-Fords etc.

119. Het T-model 1 (2019)

Ook bij het volk der kobolden kent men passiespelen. En al zijn het kleine lieden, de passie is er niet minder groots om. Bijzonder aangrijpend is de scene waarin hun Verlosser de spijkers toezingt die hem straks aan het hout zullen nagelen. Aan die zogenaamde Clavus- of Spijkercantate kan Bach nog een puntje zuigen! 

Eigenlijk is zo'n kruis niets anders dan een reusachtige letter T. De spijkers zijn ook letters T, evenals de hamer, maar dan van een wat kleiner formaat. Dat T-model komt nogal vaak terug in allerlei culturele uitingen. In een volgende blog daarover meer.

118. Fabel - De vissende kraanvogel (2019)

EEN KRAANVOGEL had een vis gestolen uit het meer van de keizer. Het was alleen de mens toegestaan daar vis te vangen. Plots klonk een stem uit de wolken (maar er was niets te zien): 'Toon mij uw handen'. Hoe vurig wenste de kraanvogel nu handen te bezitten! En zie! Hij bezat handen! Hij was een mens! 'Wat glanst daar in uw hand?', vroeg de stem. 'Heer, het is de knop van mijn wandelstok', zei de kraanvogel. Nu, dat was een leugen, want het was het oog van de vis. 'Gij mag de vis behouden, omdat gij handen hebt, maar ge zult nooit meer vleugels krijgen, omdat gij gelogen hebt!', sprak de stem.  En spoedig daarna stierf de kraanvogel van verdriet, omdat hij niet meer vliegen kon.

Ook in het fabelland Orange Pekoe worden fabels geschreven. Het is is naturlijk vreemd, dat in een land, dat zèlf een fabelland is, ook fabels worden verteld: dat zijn dus fabels in een fabel — maar o.k. wie zit daarmee? Wellicht ook komen ze allemaal uit de koker van de mystificator Rudolf Urquell, de archivaris van OP.

117. Fabel - De vos en de kroko (2019)

EEN VOS wou juist gaan drinken uit een poel.

Plots dook een kroko op, gekleed in 't zwart.

'Drink van dit kostelijke vocht, broeder', sprak hij

met zalvend stemgeluid, 'het is zojuist door mij gewijd'.

De vos sprak toen: 'Jij zèlf bent juist de reden, vriend,

dat ik dit water mijd!', en nam de benen.

Men ziet: een slimmerik doorziet een zwartrok snel,

en redt op tijd zijn hachje en zijn vel.

Deze fabel is een bewerking van de 25e fabel, eerste boek, van Phaedrus' fabels. Phaedrus was een vrijgelaten Romeinse slaaf die op zijn beurt de fabels bewerkte van Aesopus, een Griekse slaaf.

116. Fabel - De Prop & de Vlam (2019)

EEN VLAM sprak tot een prop papier:

'Kom in mijn armen, ik zal je verzengen!'

'Liever wens ik mijn gekreukte leven te verlengen,

dan dat ik in jou sterven moet!', zo sprak de prop.

Men ziet: ook een gekreukt bestaan

is waard om ermee door te gaan!

Het leuke van fabels is, dat dieren en dingen daarin kunnen praten. Zìj krijgen eindelijk een stem! Het vervelende ervan is, dat ze een wat zeurderige moraal hebben. Maar dat kun je ondervangen door de tekst aan te passen of een geheel nieuwe fabel te schrijven. Zeer inspirerend! Zal er de komende tijd een aantal op deze blog gaan plaatsen.