Sinds ik op mijn 12e jaar Jules Vernes Naar het middelpunt der aarde heb gelezen, word ik geboeid door het onderaardse. Ook het besef van eigen sterfelijkheid richt je fantasie omlaag, naar dat wat ligt verborgen onder het aardoppervlak. Wat leeft er in dat ondergrondse rijk, waarvan je eenmaal deel zult zijn? Een oude, buiten werk gestelde mijn lijkt een verslindende moloch. Of is dat maar een beeld dat in het onderbewustzijn is ontstaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten