280. De maanreis (20)

Maar niet getreurd! De reus Atlas goochelt de aarde weer snel tevoorschijn, ja snel, want wat in het zwarte gat duizend jaar duurt, duurt daarbuiten maar een paar minuten. En even later is iedereen vergeten wat er is gebeurd. Nou ja, iedereen... Pikkie Donker vergeet niet gauw.

279. De maanreis (19)

"Black hole eats earth", kopt The Day. De gevolgen zijn overal zichtbaar. Uit alle lampen op aarde komt donker licht. Wit is niet meer stralend wit, en Persil wast alles grauw. Nee, het idee dat dit nog duizend jaar gaat duren is niet bepaald opwekkend! Manus heeft er geen last van, want hij is niet opgeslokt, en hij heeft nog steeds zijn honinggele kleur. Maar leuk is anders!

278. De maanreis (18)

Een kosmische ramp! De aarde wordt in een black hole gezogen. Het is een apocalyptisch tafereel, en Isegrien de weerwolf durft haast niet te kijken. "Kanker eng, vriend, dat wil je niet zien" zijn z'n laatste woorden. De komende duizend jaar is de aarde in stilte en duisternis gehuld.

277. De maanreis (17)

Manus is ietsjes vertraagd, dus hij kan een lift van Atlas goed gebruiken. Voorzichtig heeft de aardreus de wereldbol even op een rustig plekje gelegd. Maar plotseling schiet Pikkie Donker, het zwarte gat, tevoorschijn en slokt in één hap de aarde op. Een kosmische ramp!

276. De maanreis (16)

Ja, Manus is gered uit het geestenmoeras door zich vast te grijpen aan een paar stevige lianen. Lianen? Eigenlijk zijn het de kabeldikke haren van Atlas, de aardreus. Manus kan mooi meeliften, want de aarde kan wel ff wachten.